Opis: Gidslet: Reżyseria: Martinius Nielsen. Z Benjaminem Christensenem, Augustem Falckiem, Gerdą Krum-Juncker, Alix Aase Ayoé Alber. Zdeformowana osoba z niepokojem nerwowym patrzy w morze, najwyraźniej czekając na czyjeś przybycie. Jest kaleką i wkrótce dowiadujemy się, że jest pogardzanym członkiem bandy bandytów i czeka na ich powrót. Przypływają na swoich łodziach, na czele których stoi ich budzący grozę wódz Beppo. Są w złym humorze, a nieszczęsny kaleka jest kopany i skuty kajdankami bez powodu, chyba że nie może odpowiedzieć na ciosy swoich oprawców. Powodem jest to, że jeden z członków zespołu został schwytany, co jest obrazą i poniżeniem, na które Beppo nie może i nie pozwoli. Postanawia uratować swojego mężczyznę. Bernardi, szef policji, to człowiek o silnej woli i determinacji; postanowił uwolnić kraj od bandy złodziei i złoczyńców, której przywódcą jest Beppo. Są jednak nieuchwytni, nikt nie wie, gdzie są ich siedziby i chaty. Znikają jak magia przy najmniejszym alarmie. Bernardi wysyła swoich zwiadowców i odwraca się od męczących, rozczarowujących szczegółów swoich oficjalnych obowiązków na rzecz towarzystwa pięknej, kochającej żony i radosnych zabaw ich złotowłosej córeczki. Ta ostatnia jest ledwie dzieckiem, ale jej inteligencja znacznie przekracza jej wiek i oczywiste jest, że jest oczkiem w głowie ojca, a jej matka czci samą ziemię, po której stąpa. Stojąc przy bramie, więzień-bandyta jest prowadzony drogą, pod silną eskortą. Z apelem podnosi skute ręce w stronę Bernardiego, który z pogardliwym odrazą odwraca się i odgania bliskich od bandyty. Tej nocy Beppo i jego zespół podejmują próbę ratowania go. W ludzkiej piramidzie formują się pod ścianą więzienia pod celą swojego towarzysza. Lina przekazywana jest z rąk do rąk, a próba kończy się sukcesem, gdy zostaje usłyszana. Widziano ich i przestraszonych uciekali, zostawiając towarzysza w rękach policji. Jest nowa pogoń, która znów okazuje się daremna. Beppo ucieka. Ucieka, by wrócić do domu swojego arcy-wroga, Bernardiego. Przez balkon przerzucona jest lina, po której zwinny bandyta wspina się po niej w mgnieniu oka. Wchodzi do sypialni dziecka. Matka wrzeszczy i stoi sparaliżowana ze strachu. Nie może poruszyć żadnym mięśniem. Dziecko zostaje porwane, a gang wycofuje się na swoją wyspę. Stamtąd wiadomość zostaje wysłana i dostarczona do Bernardiego przez niewidome dziecko, posłańca, który nie potrafi opisać cech swojego instruktora; jeśli więzień nie zostanie zwolniony w ciągu trzech dni, dziecko umrze, zgrzyta zębami w bezsilnej wściekłości i instruuje swoich ludzi, aby podjęli nowe wysiłki. Czas płynie nieubłaganie, a Madame Bernardi osiąga kres swojej wytrzymałości. Po zdobyciu kluczy wchodzi do więzienia z zamiarem uwolnienia więźnia, ratując w ten sposób życie swojemu dziecku. Mąż przeszkadza i z wyrzutem ją wyprowadza. Minęły trzy dni. Nieszczęśliwa matka leży na łożu choroby, a bandyci rzucają losy, aby wybrać mężczyznę, który odbierze życie słodkiej dziewczynce. Kaleka przyciąga śmiertelny los i pozostaje mu szukać swojej ofiary i dokonać czynu. Kaleka wściekły z powodu złego traktowania go przez Beppo i jego załogę postanawia podjąć zupełnie inny sposób działania. Ukrywa dziecko w części skalistego klifu otaczającego wyspę, niedostępnej chyba tylko za pomocą liny, i udaje się do Bernardiego, któremu za 2000 dolarów obiecuje oddać córkę. Bernardi bierze cenne papiery wartościowe, spieszy do banku, wyciąga pieniądze, wręcza kalece i w niewiarygodnie krótkim czasie wspina się po klifie ze swoim ukochanym dzieckiem w ramionach. Ojciec i córka leżą ukryci na wyspie, a kaleka wysyła telegram na policję. Wchodzą w życie, zabijają i pojmają większość gangu. Beppo ucieka, ale popada w smutek.